Normalizacja min-max jest chyba najczęściej stosowanym sposobem na ujednolicenie danych wejściowych. Jest to bardzo prosta funkcja zapisywana wzorem 3.1 .
| (3.1) |
Celem denormalizacji zbioru danych, należy odwrócić kolejność wykonywanych działań [wzór 3.2 ].
| (3.2) |
Stałe vmin i vmax, są to wartości funkcji min() oraz max() dla zbioru x, przed procesem normalizacji. Celem denormalizacji danych, należy zachować te wartości.
Algorytm 3.1 , realizuje normalizację danych funkcją liniową. Dzięki takiej niecodziennej normalizacji, możliwe jest dynamiczne normalizowanie danych wejściowych do zadanego zakresu. W tradycyjnej normalizacji min-max, standardowo jesteśmy ograniczeni do przedziału [0, 1]. Normalizacja funkcją liniową omija ten problem, przez skalowanie do odpowiedniego przedziału za pomocą funkcji f(x) = ax + b zbioru wejściowego.
a = |
b = do - a max{V } |
Opis zmiennych:
maksymalna ilość wektorów w macierzy
maksymalna ilość komórek wektora
współczynniki określające zakres normalizacji, np. [-1, 1]
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.